ကြၽန္ေတာ္တို႔ သစ္ေစ့မ်ိဳးေစ့ေတြ႐ွာေဖြစုေဆာင္းၿပီးသကာလ သစ္ပင္ပ်ိဳးဖို႔ေျမေနရာ႐ွာေဖြရင္း သစ္ပင္ခ်စ္တတ္တဲ့မိတ္ေဆြႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရခဲ့၏၊ပ်ိဳးေထာင္ရန္ကိစၥအားလံုးကို မိတ္ေဆြႀကီးကတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးပါ၏၊
မိတ္ေဆြႀကီးက အားတက္သေရာ ကူညီေပး႐ွာပါတယ္၊
ရပ္ကြက္ထဲက ရင္းႏွီးသူေတြက သူ႔ကိုေမးတယ္၊ဘာလုပ္ဖို႔လဲေပါ့၊
ပရဟိတအေနနဲ႔ သစ္ပင္ေတြ စိုက္လိုတဲ့ေနရာကိုလႉဖို႔ဆိုေတာ့ သစ္ေတာကႏွစ္စဥ္ပ်ိဳးၿပီးေဝေပးေနတာဘဲ၊
မင္းတို႔က
ေၾကာင္မ ေရခ်ိဳးေနတာလို႔ ျသဘာေပးသြားၾက၏၊
႐ွားပါးမ်ိဳးေစ့မ်ားျဖစ္ေသာ
ပ်ဥ္းမျဖဴႏွင့္ေ႐ွြခရာပင္မ်ိဳးေစ့တို႔ကို အဓိကပ်ိဳးေထာင္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေရေပးစနစ္အားနည္းသျဖင့့္ပ်ိဳးထုပ္အခ်ိဳ႕က ပ်ိဳးသည့္အေစ့ကမေပါက္ဘဲ ဘဂၤပင္စသည့္အေလ့က်ပင္ေတြဝင္ေပါက္ေန၏၊အခ်ိဳေသာပ်ိဳးထုပ္မ်ားက ပုရြက္ဆိတ္တို႔စခန္းခ်ရာျဖစ္၏၊ပ်ဥ္းမျဖဴပင္တို႔အရိပ္အေရာင္မ်ွမေတြ႕ရေခ်၊
ထို႔ေၾကာင့္ စိန္ပန္းမ်ိဳးေစ့မ်ား အေရးေပၚ႐ွာေဖြၿပီး ထည့္ေပးရေတာ့၏၊
စိန္ပန္းပ်ိဳးပင္ေတြ အၫြန္႔သန္သန္မာမာႏုႏုပ်ိဳပ်ိဳေတြ ထြက္လာေတာ့ အနီးနားက အဖြားအိုတေယာက္က
”ဟယ္ ငါ့တူႀကီး ဆူးပုတ္ေတြပ်ိဳးထားပါလား၊အၫြန္႔ေတြသန္မွသန္ တခါေက်ာ္စာ ခူးသြားအံုးမွ ဆိုၿပီး အၫြန္႔ေတြခ်ိဳးပါေလေရာ၊
”ဟာ..အေဒၚ ဘာလို႔စိန္ပန္းၫြန္႔ေတြ ခူးတာလဲဆိုေတာ့
”ေဟ...ငါက ဆူးပုတ္မွတ္လို႔ခူးေနတာ၊ဆူးမပါပါလား ေတာ့ေတြးမိပါရဲ႕”ဆိုၿပီး အၫြန္႔ေတြ ေျမာင္းထဲလွြင့္ပစ္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားေလ၏၊
ဒီလိုနဲ႔ မိုးဦးက်သစ္ပင္စိုက္ရာသီမွာ ပ်ဥ္းမျဖဴမ်ိဳးေစ့႐ွာေဖြေပးသူမ်ား
ပ်ဥ္းမျဖဴပ်ိဳးထုပ္ယူရန္ ေရာက္႐ွိလာၾက၏၊ပ်ဥ္းမျဖဴပင္ကားမ႐ွိ၊
ပ်ဥ္းမျဖဴဟုယူဆရေသာအပင္သံုးေလးပင္၊အျခားပ်ိဳးပင္အခ်ိဳ႕ႏွင့္မ်က္စိအားေကာင္းသည္ဆိုေသာအျပာေရာင္ပန္းပြင့္မ်ားသယ္၍ ျပန္သြားၾက၏၊
က်န္ေသာ ပ်ိဳးပင္မ်ားကို မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ရပ္ကြက္ႏွင့္ၿမိဳ႕မွ စိုက္လိုသူမ်ားအတြက္ထားခဲ့၏၊
မိတ္ေဆြႀကီးက တြန္းလွည္းေလးေပၚပ်ိဳးပင္ေတြတင္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲေဝရန္လွည့္ေတာ့၏၊အမ်ားစုက ေနရာမ႐ွိလို႔ဟုဆိုၿပီးပ်ိဳးပင္မယူၾက၊အခ်ိဳ႕က နင့္အပင္ေတြ ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟုဆို၏၊ အခ်ိဳ႕က
လာမေပးနဲ႔ ေျမာင္းထဲလွြင့္ပစ္မယ္လို႔ဆို၏၊သစ္ပင္ေတြႀကီးရင္ သစ္ကိုင္းက်ိဳးက်မွာေၾကာက္၏၊သစ္ရိပ္ေၾကာင့္ ေမွာင္မွာစိုး၏၊ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႔မလြတ္မွာစိုး၏၊လမ္းနဲ႔မလြတ္မွာစိုး၏၊ပိုက္ဆံရေသာအလုပ္မဟုတ္၍စိတ္မဝင္စားၾကေပ၊ဒီလိုေနရာေတြဘယ္ေလာက္မ်ားမယ္မသိ၊
ေႏြတရာသီလံုးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည့္ပ်ိဳးပင္တို႔ အခ်ီးႏွီးျဖစ္ရေတာ့၏၊
ကမ႓ာ့ရာသီဥတုေျပာင္းလဲလာၿပီး
အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြ မိုးေခါင္ျခင္း၊ေရႀကီးျခင္း၊မုန္တိုင္း၊ငလ်ွင္၊အငတ္ေဘးစသည္မ်ားၾကံဳေတြ႔ေနၾကေတာ့ ဒို႔ျမန္မာက ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံျဖစ္တယ္၊ဘုန္းတန္ခိုး႐ွိသူေတြ႐ွိတယ္၊ဒီလိုကပ္ဆိုးမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မၾကံဳေတြ႔ႏိႈင္ဘူးဟု ဆိုခဲ့ၾက၏၊
အခုေတာ့ ျမန္မာလဲ ရာသီဥတုေျပာင္းၿပီး မိုးေခါင္ေရႀကီးေတြျဖစ္ၿပီ၊သံုးရာသီ ပီျပင္မႈမ႐ွိေတာ့ေခ်၊
ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ၏ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အညီ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ႐ွိဖို႔လိုၿပီ၊ထိန္းသိမ္းဖို႔လိုၿပီ၊
ၿမိဳ႕ရြာေတြမွာ လူဦးေရထူထပ္လာလို႔ အသက္႐ွဴဖို႔ေအာက္စီဂ်င္သန္႔သန္႔လိုတယ္၊သစ္ပင္ႀကီးေတြစိုက္ရင္ အႏၲရာယ္႐ွိတာမွန္ပါတယ္၊သင့္ေတာ္မယ့္အပင္ေတြ ၿမိဳ႕ထဲရြာထဲမွာစနစ္တက် စိုက္ဖို႔အတြက္ သစ္ေတာပ်ိဳးဥယ်ာဥ္လူထုျဖန္႔ေလာက္၊ပရဟိတသစ္ပင္စိုက္သူမ်ားေလာက္၊အထိမ္းအမွတ္သစ္ပင္စိုက္ပြဲမ်ားေလာက္မ်ွျဖင့္မျဖစ္ႏိႈင္ပါ၊ႏိုင္ငံေတာ္ကစနစ္တက်စီမံကိန္းျဖင့္ဦးေဆာင္သင့္ၿပီ၊
ကုမၸဏီေတြ ေနရာဦးထားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တကယ္စိုက္ပ်ိဳးၾကသူေတြ႐ွိေနဖို႔လိုၿပီ၊
ႏိုင္ငံေတာ္က ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္းမ်ား မည္သူမဆို ေလ်ွာက္ထားခြင့္ေပးေသာ္လည္း လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္ရာမွာ ဥပေဒအကာအကြယ္ေပးမႈ နည္းပါးလြန္းေနလို႔ တကယ္လုပ္ကိုင္ခ်င္သူ ေတာင္ဂတံုးကိုေလ်ွာင္ထံုးလိုသူေတြမဝံ့မရဲျဖစ္ရတယ္၊အခက္အခဲျဖစ္ရတယ္၊
ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
